Τόπος: πλατεία Συντάγματος, ώρα: 11:30μ.μ., βράδυ καθημερινής. Λίγος κόσμος πηγαινοέρχεται ξεχασμένος στη πλατεία, ένα ζευγάρι κάθεται σε ένα παγκάκι και μοιράζονται από το ίδιο κουτί γλυκά. Στο βάθος της πλατείας ένας άστεγος, τρεκλίζοντας κοιτάει έναν, έναν μέσα από τους κάδους ετοιμάζοντας το βραδινό του... Το ζευγάρι μιλάει χαμηλόφωνα:
-Χόρτασα, λέει εκείνη.
-Σκεφτόμουν να δώσουμε το κουτί με τα γλυκά σε αυτόν που κοιτάει τα σκουπίδια, απαντάει αυτός.
-Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ πριν από λίγο. Να του δώσουμε και μερικές χαρτοπετσέτες...
Σηκώνονται και κατευθύνονται προς τον άστεγο, εκείνος απασχολημένος πάνω από τον επόμενο κάδο δεν δίνει σημασία.
-Αυτό είναι για εσένα, του λέει η κοπέλα τρυφερά.
Τους κοιτάει καχύποπτα, σχεδόν επιθετικά, πρώτα το αγόρι και μετά την κοπέλα.
-Τώρα τα πήραμε, είναι γλυκά, συνεχίζει εκείνη σχεδον απολογητικά...
Παίρνει το κουτί στα χέρια του και τους δείχνει το ματωμένο του χέρι που είναι δεμένο.
-Σκυλί, μου επιτέθηκε, τους λέει.
-Περαστικά σου αδερφέ, του απαντάνε.
Έμεινε ένα ζευγάρι μάτια μαλακωμένα και δύο χείλη να ψιθυρίζουν ευχαριστώ καθώς έβλεπε το ζευγάρι να απομακρύνεται από την πλατεία...
-Χόρτασα, λέει εκείνη.
-Σκεφτόμουν να δώσουμε το κουτί με τα γλυκά σε αυτόν που κοιτάει τα σκουπίδια, απαντάει αυτός.
-Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ πριν από λίγο. Να του δώσουμε και μερικές χαρτοπετσέτες...
Σηκώνονται και κατευθύνονται προς τον άστεγο, εκείνος απασχολημένος πάνω από τον επόμενο κάδο δεν δίνει σημασία.
-Αυτό είναι για εσένα, του λέει η κοπέλα τρυφερά.
Τους κοιτάει καχύποπτα, σχεδόν επιθετικά, πρώτα το αγόρι και μετά την κοπέλα.
-Τώρα τα πήραμε, είναι γλυκά, συνεχίζει εκείνη σχεδον απολογητικά...
Παίρνει το κουτί στα χέρια του και τους δείχνει το ματωμένο του χέρι που είναι δεμένο.
-Σκυλί, μου επιτέθηκε, τους λέει.
-Περαστικά σου αδερφέ, του απαντάνε.
Έμεινε ένα ζευγάρι μάτια μαλακωμένα και δύο χείλη να ψιθυρίζουν ευχαριστώ καθώς έβλεπε το ζευγάρι να απομακρύνεται από την πλατεία...
